Με αφορμή τον τελικό του Conference League που πλησιάζει και δίνει στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να προσθέσει στο παλμαρέ του έναν ευρωπαϊκό τίτλο.
Το Βαλκανικό Κύπελλο αποτέλεσε για τους ερυθρόλευκους ένα πολύ
σημαντικό επίτευγμα και πανηγυρίστηκε με θέρμη από όλη τη φίλαθλη Ελλάδα. Με
την πάροδο των ετών σχεδόν ξεχάστηκε αλλά αν ρίξει κανείς μια ματιά στα
πρωτοσέλιδα της εποχής και την υποδοχή των θριαμβευτών στο αεροδρόμιο μετά τον
τρίτο τελικό στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στη Λέφσκι Σόφιας, θα καταλήξει στο
συμπέρασμα πως η συγκεκριμένη μέρα έδωσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο μια σημαντική
ώθηση.
ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ;
Το Βαλκανικό Κύπελλο μπορεί να μην λέει απολύτως τίποτα στις
νέες γενιές ποδοσφαιρόφιλων αλλά υπήρξε από το 1960 έως το 1994 ένας θεσμός που
βοήθησε τους συλλόγους των Βαλκανίων να βγουν από τα στενά σύνορα των χωρών
τους και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε ομάδες από την Τουρκία,
τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και τη Γιουγκοσλαβία.
Το σύστημα διεξαγωγής του τουρνουά μεταβαλλόταν συνεχώς με
την πάροδο των ετών. Την περίοδο που συμμετείχε ο Ολυμπιακός, η διοργάνωση
αποτελούνταν από οκτώ ομάδες χωρισμένες σε δύο ομίλους, όλες δευτεραθλήτριες
στην χώρα που εκπροσωπούσαν. Οι δύο πρώτοι των ομίλων αντάμωναν στον τελικό, ο
οποίος ήταν διπλός με ένα ματς στην έδρα του κάθε φιναλίστ.
Η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε στη διοργάνωση ήταν η ΑΕΚ (1960-61)
αλλά οι Πειραιώτες έμελλε να γίνουν η πρώτη από τις έξι (!) που κατέκτησαν το
τρόπαιο, αφού μετά τον Ολυμπιακό έφτασε στη στέψη ο Πανιώνιος (1971), ο
Παναθηναϊκός (1977), ο Ηρακλής (1985), ο ΟΦΗ (1989) και ο Εδεσσαϊκός (1993). Στα πρώτα χρόνια της διεξαγωγής του, το
Βαλκανικό Κύπελλο κέρδισε τεράστια δημοτικότητα μεταξύ των φιλάθλων αλλά το
μπάσιμο της UEFA με το Κύπελλο UEFA και το Κύπελλο Κυπελλούχων άρχισε να μειώνει την εμβέλειά
του προς τα τέλη του περασμένου αιώνα.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Η διοργάνωση που κατέληξε με θριαμβευτές του Πειραιώτες, ξεκίνησε
το Δεκέμβριο του 1961 και τελείωσε το Σεπτέμβριο του 1963, με τον Ολυμπιακό να
συμμετέχει σε όμιλο με την Στεαγκούλ Μπρασόβ από τη Ρουμανία, τη Φ.Κ. Σαράγεβο από τη
Γιουγκοσλαβία και τη Γαλατάσαραϊ. Οι Τούρκοι αποσύρθηκαν από τη διοργάνωση έχοντας
παίξει μόνο δυο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Ηττήθηκαν με σκορ 1-0 στο Φάληρο
και αναδείχθηκαν ισόπαλοι (1-1) εντός έδρας.
Τα αποτελέσματα των δυο αγώνων δεν υπολογίστηκαν στην τελική
βαθμολογία, που βρήκε πάντως τον Ολυμπιακό στην πρώτη θέση με 5 βαθμούς και
σύστημα βαθμολόγησης (2-1-0). Οι ερυθρόλευκοι κατέγραψαν δηλαδή δύο νίκες στον
Πειραιά απέναντι σε Στεαγκούλ Μπρασόβ (1-0) και Φ.Κ. Σαράγεβο (3-2). Απέναντι
στους Ρουμάνους υπέστησαν βαριά εκτός έδρας ήττα με σκορ 6-2 ενώ στη
Γιουγκοσλαβία απέσπασαν το βαθμό της ισοπαλίας (3-3).
Ο ΤΡΙΠΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ
Το πρώτο ραντεβού με τη Λέφσκι Σόφιας δόθηκε στο παλιό
«Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ο Ολυμπιακός επικράτησε με σκορ 1-0 χάρη σε τέρμα του
Γιώργου Σιδέρη (37’) αλλά η ρεβάνς στη βουλγαρική πρωτεύουσα έφερε τα πάντα σε
ισορροπία, αφού η Λέφσκι ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα (1-0) και οδήγησε
τη σειρά σε τρίτο παιχνίδι, αφού την περίοδο εκείνη δεν προβλεπόταν παράταση
και πέναλτι.
Η καθοριστική μάχη δόθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1963 σε ουδέτερο έδαφος και συγκεκριμένα στο Στάδιο «Μιτχάτ Πασά» της Κωνσταντινούπολης, ιστορική έδρα της Μπεσίκτας. Η ελληνική ομάδα έφτασε στην κορυφή των Βαλκανίων με 1-0 και χρυσό σκόρερ τον Μίμη Στεφανάκο, ο οποίος συνδέθηκε με τα αντίπαλα δίχτυα τρία λεπτά πριν το φινάλε (87’).
